Η διάσωση των 38 Σύρων και Παλαιστίνιων προσφύγων στον Εβρο, ήταν τελικά μια ανακούφιση για όλους και όλες που από την αρχή στηρίξαμε το αίτημά τους να τύχουν προστασίας. Ηταν ταυτόχρονα και μια πρώτη νίκη ενάντια στην πολιτική των pushbacks, που κυριαρχεί στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης.
Ο θλιβερός θάνατος ενός 5χρονου παιδιού σε αυτή την τελευταία φάση της ιστορίας, που κίνησε και το ενδιαφέρον των ειδησεογραφικών μέσων, παραμένει, όπως και το άψυχο κορμί, που θάφθηκε σε μια νησίδα, που κανένα κράτος δεν την θέλει. Ακούσαμε με ικανοποίηση την ανακοίνωση ότι ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός θα συνεργασθεί με την Ερυθρά Ημισέληνο για την αναζήτησή του του και την ταφή του με σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Αναμένουμε την αποτελεσματική έρευνα του συγκεκριμένου περιστατικού, όσο και του πνιγμού δύο άλλων προσφύγων πριν ένα μήνα ακριβώς, που καταγγέλλεται ότι συνέβη κατά τη διάρκεια επαναπροώθησης της ίδιας αυτής ομάδας προσφύγων, στην ίδια νησίδα, στη μέση του ποταμού Εβρου, όπου στις 7/8 τους μετέφεραν ξανά εκεί οι Τουρκικές αρχές.
Αναμένουμε επίσης και τη συμμόρφωση των αρχών με τις εντολές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και απαγόρευση επαναπροώθησης, που δυστυχώς αγνοούν οι Ελληνικές Αρχές, είτε με το πρόσχημα ότι δεν ανευρίσκονται οι πρόσφυγες, είτε ότι οι νησίδες στις οποίες βρίσκονται δεν είναι Ελληνικό έδαφος.
Παραμένει επίσης και το ζήτημα της τύχης των συγκεκριμένων προσφύγων, για τους οποίους εξακολουθεί να ισχύει η Υπουργική απόφαση χαρακτηρισμού της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας, για την επιστροφή τους, η οποία όμως δεν συμβαίνει τουλάχιστον τα τελευταία 2,5 χρόνια. Τούτο, παρά το γεγονός ότι εναντίον τους έχουν εκδοθεί αποφάσεις απέλασής τους από την Τουρκία, υπό την απειλή των οποίων εξαναγκάζονται να αναζητήσουν επικίνδυνους δρόμους προς την Ευρώπη.
Από τη μεριά μας θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε όσους αναζητούν προστασία, ιδιαίτερα υπό συνθήκες απειλής της ανθρώπινης ζωής. Το σταμάτημα των επαναπροωθήσεων, και η ανάκληση της απόφασης χαρακτηρισμού της Τουρκίας ως ασφαλούς τρίτης χώρας παραμένουν για εμάς τα κύρια αιτούμενα για την προστασία τόσο των προσφύγων, όσο και του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας μας.
Για το συγκεκριμένο περιστατικό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κινητοποίηση όχι μόνο των οργανώσεών μας, αλλά και η υποστήριξη οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, όπως το Border Violence Monitoring Network, δημοσιογράφων που έχουν ενεργά ασχοληθεί για την ανάδειξη του φαινομένου των pushbacks, όσο και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία παρενέβη σε κρίσιμο σημείο για την υποστήριξη των συγκεκριμένων προσφύγων.
Ας ελπίσουμε ότι το περιστατικό αυτό κάτι θα αλλάξει προς το σκοπό σεβασμού της ανθρώπινη ζωής, που συχνά ευτελίζεται σε παρόμοια περιστατικά.
